خدمات دندانپزشکی
خدمات دندانپزشکی را می توان پرتقاضا ترین پوشش بیمه تکمیلی در ایران دانست پوششی که البته شرکت های بیمه ای تمایلی به ارائه آن ندارند .
در این مقاله به بررسی این خدمات می پردازیم
قبل از شروع لازم است خدمات دندانپزشکی در بیمه درمان تکمیلی را شرح دهیم . طبق آیین نامه 74 بیمه مرکزی خدمات دندانپزشکی شامل کلیه هزینه های دندانپزشکی (به استثناء هزینه های مربوط به ارتودنسی ، ایمپلنت ، دست دندان و اعمال زیبایی) می باشد که تعرفه این خدمات سالیانه توسط سندیکای بیمه گران ایران تنظیم و ابلاغ می گردد.
با توجه به آنکه خدمات زیبایی جزء استثنائات بیمه های درمان تکمیلی می باشد از این رو خدمات ارتودنسی ، ایمپلنت ، دست درمان و اعمال زیبایی در خدمات دندانپزشکی جزء استثنائات این بیمه نامه می باشد . البته در برخی از شرکت های بیمه ای با دریافت حق بیمه بیشتر و توافق طرفین این پوشش ها ارائه می گردد.
همانطور که در مقاله بررسی نارضایتی مردم از بیمه های درمان تکمیلی صحبت نموده ایم به دلیل وجود برخی از رفتار های بیمه شدگان ، از جمله استفاده های غیرضروری از بیمه های درمان تکمیلی شرکت های بیمه ای از ارائه پوشش های پر مصرف به دلیل جلوگیری از افزایش ضریب خسارت جلوگیری می نمایند.
خدمات دندانپزشکی نیز به دلیل انکه توسط بیمه گران پایه همچون تامین اجتماعی تحت پوشش قرار نمی گیرد مردم را وادار به مراجعه به بیمه گران بازرگانی می نماید تا جهت دریافت این هزینه ها به سراغ شرکت ها بروند. و کلیه دندان های آسیب دیده خود را با استفاده از خدمات دندانپزشکی ترمیم نمایند.
طبق بررسی های انجام شده ، احتمال استفاده از این خدمات توسط بیمه شدگان یک قرارداد به میزان حداقل 70 درصد از بیمه شدگان کل یک سازمان می باشند . به نحوی که هر فرد به دفعات احتمال مراجعه به یک دندانپزشک را برای استفاده از خدمات دارا می باشد .
حال در نظر بگیریم برای یک شرکت 200 نفره با حق بیمه سالیانه 6.000.000 ریال 150 نفر از پرسنل سازمان تاسقف 10.000.000 ریال از خدمات دندانپزشکی استفاده نمایند . از طرفی طبق آمار موجود بیش از 50% از متقاضیان در طول یک دوره اقدام به دریافت هزینه های خدمات آزمایشگاهی می نمایند. با تجمیع کلیه پوشش ها ، واضح است ضریب خسارت بعد از گذشت 6 ماه از تاریخ شروع قرارداد به بیش از 100% می رسد . و این یعنی ضرر شرکت بیمه ای .
با افزایش تعداد نفرات سازمان ها ، تعیین و ایجاد فاکتور های کنترلی و همچنین همکاری در سایر رشته های بیمه ای با بیمه گران ، میتوان تا حد زیادی مشکل افزایش ضریب خسارت در بیمه های درمان تکمیلی را به ویژه با اخذ پوشش دندانپزشکی رفع نمود
نمونه این قرارداد ها را می توان در کارت طلایی آموزش و پرورش دانست . همه ما به نوعی به خاطر داریم که معلمان و یا پرسنل آموزش و پرورش دارای بیمه های درمانی بوده اند که کلیه خدمات به ویژه خدمات دندانپزشکی را به صورت کامل و جامع پرداخت می نموده اند . مهمترین دلیل ارائه این خدمات به دلیل تعداد بالای نفرات این سازمان ها می باشد که به نوعی ریسک مربوطه به این قراردادها را کاهش می دهد
البته تنها مشکل عدم ارائه خدمات دندانپزشکی توسط شرکت های بیمه ضریب خسارت بالای آن نمی باشد و بخشی نیز بر می گردد به تعرفه پایین این خدمات که توسط سندیکای بیمه گران ارائه می گردد و بیمه گذاران و یا بیمه شدگان را مجاب می نماید که به دلیل حق بیمه بالای آن نسبت به سایر پوشش ها و همچنین تعرفه پایین آن ، از این پوشش صرفه نظر کنند.
منظور از تعرفه ، مبلغی می باشد که شرکت های بیمه ای مبنای پرداخت هزینه های درمانی در بخش دندانپزشکی را این تعرفه ها می دانند . یعنی اگر فردی اقدام به کشیدن دندان خود در مرکز خصوصی غیر طرف قرارداد نمایند . بدون در نظر گرفتن هزینه پرداخت شده در مرکز درمانی، هزینه مربوطه براساس تعرفه این اقدام پرداخت میگردد. که در اغلب موارد اختلاف مبلغ این تعرفه با هزینه انجام شده بسیار بالا بوده و باعث نارضایتی بیمه شدگان می گردد . که البته مقصر آن شرکت های بیمه ای نمی باشند .
